Αυτοί είναι οι πραγματικοί τζαμπατζήδες!

Στα παιδικά μας χρόνια όταν καυγαδίζαμε χρησιμοποιούσαμε συχνά την έκφραση «είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα» απαντώντας σε κάποιον που μας κατηγορούσε, με την αφέλεια της ηλικίας, για  ένα μειονέκτημα που είχε ο ίδιος σε υπερθετικό βαθμό (π.χ.το πάχος). Αυτό ακριβώς πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό μου ακούγοντας χθες βράδυ από το MEGA τον υπουργό Συγκοινωνιών Δ. Ρέππα να χαρακτηρίζει τζαμπατζήδες εκείνους που ανήκουν στο κίνημα «δεν πληρώνω».
Είναι προφανές ότι ο Αρκάς υπουργός, εξέχον μέλος του σημερινού πολιτικού συστήματος, προέβη σ’ αυτόν τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό διαπιστώνοντας ότι το κύμα αντίδρασης μεγαλώνει τόσο στα διόδια, όσο και στις αστικές συγκοινωνίες, όπου μετά και την σημερινή αδιανόητη αύξηση των εισιτηρίων αναμένεται να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Μήπως όμως στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες κατηγορίες, που αποτελούν πιστότερους εκφραστές του όρου τζαμπατζής;
Για να δούμε, ας πούμε, την αξιοσέβαστη τάξη των  πολιτικών μας. Τι έχουμε εδώ:

• Ταξιδάκια, αναψυχής ουσιαστικά, στο εξωτερικό και χλυδάτες διαμονές σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία (είδαμε ένα – δύο χτυπητά, πλην συνήθη,  παραδείγματα στο τελευταίο «Πρώτο Θέμα») υπό το κάλυμμα της κυβερνητικής επίσκεψης. Και ξέρετε, όλες αυτές οι  επί σειρά ετών προκλητικές σπατάλες γινόντουσαν  από τους φόρους των έρμων των τζαμπατζήδων των λεωφορείων και του τρόλεϋ!
  
• «Μουράτες» τσάρκες με τις λιμουζίνες που ο …τζαμπατζής πλήρωνε και πληρώνει.
  
• Τζάμπα γραφεία στην Αθήνα, σταθερά και κινητά τηλέφωνα, ταχυδρομικά κλπ.
  
• Ακόμη και σήμερα στα χειρότερα της οικονομικής κρίσης  αποστολές βουλευτών μας  στο εξωτερικό, κόστους πολλών χιλιάδων Ευρώ, χωρίς λόγο. Έτσι για να αλλάζουν παραστάσεις και να  ξεσκάνε τα παιδιά.
  

Αυτά είναι ελάχιστα από τα προνόμια των πολιτικών μας. Και βεβαίως δεν θα μπω στον πειρασμό να ασχοληθώ με τα ...τυχερά της διαχείρισης της εξουσίας.
Εντάξει λοιπόν, τζαμπατζής, κατά τη λογική Ρέππα, αυτός που έφτασε «στο αμήν» βλέποντας τους κυβερνώντες να του φορτώνουν άδικα τα ελλείμματα των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας και να του δυσκολεύουν περισσότερο τον καθημερινό Γολγοθά. Ωστόσο, είναι μαθητούδι απέναντι στους καθηγητές του είδους πολιτικούς.
Και κάτι άσχετο, αλλά σχετικό, μια τρελή ιδέα, που θέλω σήμερα να την μοιραστώ. Μήπως οι κυβερνώντες με τις δυσβάσταχτες (είδατε είμαι πολύ soft σήμερα) αποφάσεις, την εξόφθαλμη ασυλία σε απατεώνες πολιτικούς και τα προκλητικά λόγια τους  τελικά επιδιώκουν να ξεσηκωθεί ο κόσμος; Γιατί; Μα για να το χρησιμοποιήσουν στις  διαπραγματεύσεις με τους γερμανούς κηδεμόνες και να τους υποχρεώσουν υπό το φόβο και του ντόμινο να συναινέσουν σε μια light λύση του ελληνικού προβλήματος χρέους! Μακριά το πάω, έτσι δεν είναι; Ενδεχομένως πάλι, ένας διαφορετικού τύπου και ικανοτήτων  πολιτικός εγκέφαλος, όπως εκείνος του Ανδρέα Παπανδρέου, να είχε συλλάβει και να υλοποιούσε ένα τέτοιο σχέδιο. Οι σημερινοί; Την απάντηση δώστε την εσείς…

Πηγή: www.thebest.gr