Τα αστικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στις παρυφές της στρατηγικής τους στριμώχνονται από τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Το βάθος και η διάρκεια της ύφεσης, η αδυναμία του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες να παραχωρήσει ακόμα και τα ελάχιστα για να διασκεδάσει τις λαϊκές αντιδράσεις, οδηγούν στην κλιμακούμενη απαξίωση του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το απαρτίζουν. Στην προσπάθειά τους να ελιχθούν, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να του καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν, βαφτίζοντας την καπιταλιστική κρίση άλλοτε «κρίση χρέους», άλλοτε κρίση του «καζινοκαπιταλισμού» και πάει λέγοντας.
Όλοι αυτοί προσάπτουν στο ΚΚΕ την κατηγορία ότι δεν έχει προτάσεις για διέξοδο από την κρίση. Κρύβουν σκόπιμα ότι άλλη διέξοδο οραματίζονται αυτοί και άλλη το ΚΚΕ. Για αλλουνού τα συμφέροντα παλεύουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα συγγενικά τους κόμματα, για άλλα συμφέροντα, τα λαϊκά, παλεύει το ΚΚΕ. Μπροστά στα αδιέξοδα της δικής τους στρατηγικής προπαγανδίζουν ότι το Κόμμα δεν έχει προτάσεις, εννοώντας προτάσεις στα όρια του δικού τους συστήματος. Ταυτίζουν αυθαίρετα τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών με αυτά των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και ζητούν από το ΚΚΕ να κάνει το ίδιο.
Ένα παράδειγμα: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναγορεύουν σε «νούμερο ένα» ζήτημα το δημόσιο χρέος. Ζητάνε απ' όλα τα κόμματα να διατυπώσουν θέσεις και να υπάρξει ευρύτερη συμφωνία σε μέτρα που τσακίζουν δικαιώματα, στο όνομα του να μειωθεί το χρέος! Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει ότι το δημόσιο χρέος και η καπιταλιστική κρίση έχουν την ίδια πηγή, το κεφάλαιο και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Από αυτή τη σκοπιά καλεί το λαό να μην τρομοκρατηθεί από την προπαγάνδα περί χρέους και χρεοκοπίας. Να χτυπήσει με την πάλη του στη ρίζα το σύστημα που αναπαράγει χρέη και κρίσεις. Πώς θα γίνει αυτό; Οργανώνοντας την πάλη με αιτήματα επιθετικά, που παίρνουν υπόψη τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα όρια που διαμορφώνουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Τέτοια είναι τα αιτήματα που προβάλλουν σε ενιαίο πλαίσιο το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ.
Τέτοια αιτήματα στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Η υλοποίησή τους προϋποθέτει ισχυρή συγκέντρωση δυνάμεων και σύγκρουση με τα κόμματα του κεφαλαίου. Προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων και πολιτική πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, ως μόνη φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Αυτή η πάλη απαιτεί χειραφέτηση από τα ιδεολογήματα και την τρομοκρατία της αστικής τάξης και των επιτελείων, γι' αυτό βοηθάει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων. Αυτό είναι που σε τελική ανάλυση τρομάζει τους αστούς και τα κόμματά τους. Η δύναμη που κρύβουν οι προτάσεις και η στρατηγική του ΚΚΕ. Η οποία, όταν μπολιαστεί πλατιά στο λαϊκό κίνημα, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία, που θα οργανώσει και θα διευθύνει τη λαϊκή οικονομία. Η κρίση δείχνει αντικειμενικά τα όρια του καπιταλισμού. Η στρατηγική του ΚΚΕ δείχνει την πραγματική διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Γι' αυτό μάταια την πολεμούν και προσπαθούν να τη συκοφαντήσουν.
*Χρήστος Γιάνναρος, Γραμματέας της Ν.Ε. Ηλείας του Κ.Κ.Ε.
