Δεν αρκούν οι σελίδες αυτής μας της ανακοίνωσης για να κάνουμε μια μικρή μόνο ανασκόπηση των μέτρων που προώθησε η πολιτική της Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ σε διάστημα μόλις ενός χρόνου. Και δεν χρειάζεται εξάλλου μιας και είναι μέτρα και αλλαγές που θυμόμαστε όλοι μας διότι επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή μας. Μέσα από ένα σύνολο νόμων και μεταρρυθμίσεων και πάνω από όλα μέσα από το μνημόνιο και τις συνεχόμενες νέες εκδόσεις του, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με την Τρόικα φέρνουν τη νύχτα των εργαζομένων με μόνο στόχο να ανοίξουν νέες αχτίδες στον ήλιο της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Οι στόχοι της πολιτικής τους είναι συγκεκριμένοι και βαθύτατα αντεργατικοί – αντιλαϊκοί. Οι στόχοι τους δεν είναι η ‘διάσωση των οικονομικών της χώρας’ και ο περιορισμός του χρέους όπως σήμερα, ένα χρόνο μετά την ένταξη στο ΔΝΤ, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το ίδιο το χρέος αυξάνεται ενώ η ύφεση εντείνεται. Στόχος τους είναι να χειροτερεύσουν το εργασιακό συμβόλαιο και να κάμψουν την αντίσταση των εργαζομένων σπέρνοντας τον φόβο και τον ατομικισμό με απώτερο στόχο να βγουν από την δικιά τους κρίση, να δουν ξανά τους δείκτες της κερδοφορίας στα πάνω τους. ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ. Η πολιτική που εξυπηρετεί αυτό τους τον στόχο έχει κύρια τρεις διαστάσεις:
1.
Άλωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων – σαρωτική μείωση μισθών, ανεργία στο 1/5 του πληθυσμού, ημιαπασχόληση στους μισούς εργαζόμενους, εργοδοτική αυθαιρεσία και απολύσεις. Στόχος τους είναι να ανακάμψει η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρήσεων κάνοντας φτωχούς τα εκατομμύρια των εργαζομένων.
2.
Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μέσα από προώθηση σαρωτικού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Στόχος είναι να παραδοθούν ‘επιχειρηματικά φιλέτα’ στις διεθνείς και εγχώριες μερίδες του συγκεντροποιημένου – μονοπωλιακού κεφαλαίου ώστε ξεπουλώντας όσα ο λαός πλήρωσε όλα αυτά τα χρόνια να πλουτίσουν μια χούφτα άνθρωποι.
3.
Δομική αλλαγή των διεθνών σχέσεων (καμία εμπλοκή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους) μέσα από την αναδιάρθρωση της ΕΕ και την συνταγματοποιήση του νεοφιλελευθερισμού που φέρνει το σύμφωνο για το Ευρώ αλλά και μέσα από τα ‘παιχνίδια’ στο Αιγαίο, τη ‘φιλία’ με τον λύκο του κράτους του Ισραήλ, την παράδοση της ΑΟΖ, τη συμμετοχή – στήριξη στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις στη Λιβύη
Η επίθεση κυβέρνησης – τρόικας σήμερα βρίσκεται σε μια νέα φάση. Σήμερα κρίνεται το πώς θα προχωρήσουν τα μέτρα, το αν θα μπει φρένο ή αν θα επιχειρηθεί ένας νέος κύκλωσης σάρωσης κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή.
Οφείλουμε να αρνηθούμε μαζικά, αγωνιστικά, ριζοσπαστικά τον μονόδρομο της πολιτικής τους. Κάθε μέρα γίνεται και πιο σαφές ότι καμία προοπτική βελτίωσης της θέσης του κόσμου δεν διαμορφώνεται μέσα από αυτή την πολιτική. Κάθε μέρα φαίνεται και περισσότερο ότι η λιτότητα δεν σταματά αν δεν τους σταματήσουμε. Δεν ‘σώζουν τη χώρα’, σώζουν τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτή η κατανόηση, η δυσαρέσκεια, η διάχυτη αμφισβήτηση οφείλουν σήμερα να σχηματοποιηθούν σε μια αγωνιστική γροθιά. Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να πείσει για την αντικειμενικότητα ή ορθότητα των επιλογών του οφείλει να μετασχηματιστεί σε ένα ενεργό πολιτικό εργατικό- νεολαιίστικο μέτωπο ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Η πανελλαδική απεργία της 11ης Μάη μπορεί και πρέπει να γίνει η στιγμή που το αίτημα «να ανατραπεί η κυβέρνηση» θα ακουστεί σε όλη την Ελλάδα, η μέρα που οι πόλεις θα γεμίσουν από την μαζικότητα και την ελπίδα των κινητοποιήσεων, η πρώτη μέρα του τέλους του μνημονίου.
Ενωτικός Νικηφόρος Αγώνας των Εργαζομένων και της Νεολαίας
Προϋπόθεση για την δυνατότητα του αγώνα να νικήσει είναι η οργάνωση του σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, ο συντονισμός των εργαζομένων και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, η ρήξη πρώτα και κύρια με την υποταγμένη ηγεσία των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ αλλά και η κριτική στις διασπαστικές πρακτικές κομματικοποίησης του κινήματος που προωθεί το ΠΑΜΕ. Σήμερα κάθε μορφή οργάνωσης του αγώνα, κάθε κίνηση ίδρυσης ενός σωματείου ή μιας επιτροπής «δεν πληρώνω» δίνει ελπίδα διότι ακριβώς κυοφορεί τον σπόρο της ρήξης και της αντίστασης. Οι επιμέρους όμως αγώνες θα πρέπει να συντονισθούν και να αρθρωθούν σε ένα ενιαίο κοινωνικό μέτωπο. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρούμε καθοριστικής σημασίας τη σταθερή λειτουργία μιας δημοκρατικής πρωτοβουλίας συντονισμού των πρωτοβάθμιων συντονισμών αλλά και μια ευρύτερη διαδικασία συντονισμού όλων των επιμέρους αγωνιζόμενων μερίδων του κοινωνικού μετώπου – μια διαδικασία που τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι επιτροπές θα συναντηθούν για να διατυμπανίσουν ότι παρά τις διαφορές τους βρίσκονται όλοι μαζί σε κοινό αγώνα ενάντια στην πολιτική του μνημονίου, ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση και κάθε επίδοξο συνεχιστή του έργου της. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνουμε πρόταση κοινής δράσης σε κάθε δύναμη της αριστεράς και του κινήματος για να βάλουμε μαζί πλάτη για να συγκροτήσουμε ένα αγωνιστικό κοινωνικό μέτωπο.
Αριστερή Αντικαπιταλιστική Απάντηση στην κρίση
Σήμερα, τίθεται δυνητικά το ερώτημα της εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου. Όταν το πράγμα φαίνεται ότι «δεν μπορεί να πάει έτσι» τότε το «να πάει αλλιώς» πρέπει να σχηματοποιηθεί. Με γνώση ότι ο αγώνας δεν έχει έτοιμες συνταγές αλλά και με πεποίθηση για την ανάγκη μιας αριστερής εργατικής διεξόδου ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτάσσουμε τους βασικούς άξονες πολιτικής πάλης που έχει ανάγκη η εποχή μας:
*
Παύση Πληρωμών – Άρνηση και Διαγραφή του ληστρικού και τοκογλυφικού χρέους: Ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία οφείλουν να αρνηθούν ένα χρέος που ποτέ δεν πήγε προς δικό τους όφελος. Αντίθετα αυτοί που μας λένε ότι «μαζί τα φάγαμε» είναι αυτοί που χαρίζουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες
*
Έξοδος από το Ευρώ, την ΟΝΕ–ΕΕ: Καμία παραχώρηση της οικονομικής πολιτικής στα ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ, καμία αποδοχή του νεοφιλελεύθερου συντάγματος «Συμφώνου για το Ευρώ», αγώνας ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τον δομικό της ρόλο ως πεδίου συντονισμού της επίθεσης ενάντια στους λαούς της Ευρώπης.
*
Εθνικοποίηση και Κοινωνικός- Εργατικός Έλεγχος του Τραπεζικού Συστήματος και των Κοινωφελών Επιχειρήσεων (Ρεύμα, Νερό, Τηλέφωνο, Συγκοινωνίες κ.ο.κ.) και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.
*
Ριζική Αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των εργαζομένων – Σταθερή Αξιοπρεπή Εργασία για όλους
*
Νίκη στις Εξεγέρσεις του Αραβικού Κόσμου – όχι στις Ιμπεριαλιστικές Επεμβάσεις
Θεωρούμε προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να παλέψει άμεσα ο εργαζόμενος κόσμος, η κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από την βάρβαρη πολιτική του μνημονίου. Κόντρα στην σύγχρονη «Χούντα», κόντρα στις προοπτικές επιτήρησης μέχρι το 2020 και πιο πέρα. Για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα σε ζωή και εργασία, το δικαίωμα σε αξιοπρέπεια. Για να μην εκποιηθεί ο εθνικός πλούτος. Για να μην καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις. Για να μην διαλυθεί η δημόσια Παιδεία και Υγεία. Για να μην ζει ένας στους πέντε στην ανεργία. Για να μην γυρίσουμε κοινωνικά έναν αιώνα πίσω. Για πραγματική λαϊκή κυριαρχία. Για μια άλλη κοινωνική οργάνωση, για τη δυνατότητα να υπάρξει ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΗ!
ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΤΡΟΙΚΑ – ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!
